«Γιατί χαμογελούν οι Δημοτικοί σύμβουλοι;»
Πριν από λίγες μέρες έγινε μια διοργάνωση από την Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων στα Γιάννενα. Εκεί συμμετείχε και μια ομάδα από το δήμο μας. Δημοσιεύτηκε μάλιστα και στον ιστότοπο μια φωτογραφία με τους δημοτικούς συμβούλους να χαμογελούν.
Δεν ξέρουμε τι ειπώθηκε, τι αναλύθηκε, τι προτάθηκε και τι αποφασίστηκε στα Γιάννενα αλλά θα πρέπει να είναι κάτι το πολύ χρήσιμο και ωφέλιμο για τον τόπο μας. Γι αυτό και τα χαμόγελα, φαντάζεται ο απλός πολίτης. Κι επειδή όλοι όσοι ασχολούνται με τα κοινά ΕΙΝΑΙ ΥΠΗΡΕΤΕΣ ΚΑΙ ΕΝΤΟΛΟΔΟΧΟΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, καλό θα ήταν να ενημερωνόμασταν για τα πρακτικά και τα αποτελέσματα αυτής της διοργάνωσης. Αλλιώς θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι είναι απλώς ανώδυνα χαμόγελα πενταήμερης εκδρομής.
Συνήθως, φίλες και φίλοι, αυτού του τύπου συγκεντρώσεις δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα εκτός από μια άχρηστη ανταλλαγή απόψεων χωρίς περιεχόμενο και εξυπηρετούν μόνο κάποιες δημόσιες σχέσεις της κακιάς ώρας – απλές απομιμήσεις των συγκεντρώσεων μιας ανώτερης κλίμακας σοβαροφάνειας. Δηλαδή τίποτα. Με δυο τρεις εγκυκλίους από κάποιο υπουργείο έχεις το ίδιο αποτέλεσμα.
Αν η συνάντηση αυτή είχε κάποιο ουσιαστικό περιεχόμενο, όπως για παράδειγμα την καλύτερη, αποδοτικότερη, λειτουργικότερη, απλούστερη κλπ πορεία του δήμου τότε έπρεπε να συμμετέχουν εμπειρογνώμονες και τεχνοκράτες υπάλληλοι του δήμου και όχι εφήμεροι σύμβουλοι που σήμερα είναι και αύριο δεν είναι. Μόνο τότε θα είχε νόημα. Είναι σαν να στείλεις τον γράφοντα δωρεάν σε ένα συνέδριο Νέων Τεχνολογιών και να βγει στο τέλος να χαμογελάει – να μην πω σαν τι- μην έχοντας καταλάβει τίποτα.
Άσκοπες εκδρομούλες για τα μάτια του κόσμου – του μικρόκοσμού μας, εν προκειμένω.
Για να μην είναι άσκοπες αυτές οι συγκεντρώσεις θα πρέπει να έχουν δυο στοιχεία: Το ένα είναι της διοικητικής οργάνωσης και το άλλο της οικονομικής. Σ΄αυτή την περίπτωση , όπως είπαμε στέλνεις ειδικούς υπαλλήλους ή ανθρώπους που να κατέχουν την επιστήμη της δημόσιας διοίκησης και της κρατικής οικονομίας. Έχουν άραγε οι χαμογελούντες τέτοια προσόντα;
Δεν είναι όμως αυτό ακριβώς το ζητούμενο.
Κάποτε ο Καποδίστριας δέχτηκε σε ακρόαση τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη. Ο Καποδίστριας τον είχε στείλει να σπουδάσει στην Ευρώπη και να γυρίσει να βοηθήσει τη χώρα του. Θέλησε, λοιπόν, όταν επέστρεψε, ο νεαρός Μαυρομιχάλης (ο κατοπινός δολοφόνος του) όλο φιγούρες και μοδάτα ρούχα να επισκεφτεί τον Κυβερνήτη. Η στάση του κυβερνήτη ήταν επικριτική. «Δεν πρέπει να φέρεσαι και να ντύνεσαι έτσι, Γεώργιε», του είπε. « Η χώρα και ο λαός δυστυχούν και στερούνται των βασικών πραγμάτων. Θα έπρεπε να είσαι πιο σεμνός και πιο διακριτικός όπως ταιριάζει σε ένα αρχοντόπουλο όπως εσύ».
Ψιλά γράμματα. Το κάνω λιγάκι πιο κατανοητό
Έχουν επίγνωση οι σύμβουλοι της οικονομικής κατάστασης του τόπου που έχει κάνει τους μεγάλους να τρελαθούν από αγανάκτηση και τους νέους να σαπίζουν από την ανεργία; Έχουν δει τα κιτρινισμένα ενοικιαστήρια, χαρακτηριστικό της παρακμής και της εγκατάλειψης; Έχουν επίγνωση των περιβαλλοντικών καταστροφών του τόπου που μας έχουν κάνει διάσημους σε όλη την Ελλάδα; Έχουν, μήπως, προσέξει το χάλι των δρόμων που παρακαλάς να βγεις από την άσφαλτο για να πας καλύτερα σε χωματόδρομο; Έχουν επίγνωση ότι οι νέοι στον τόπο ασχολούνται μόνο αν ο Αραούχο είναι καλύτερος από τον Πάρντο και με ποια μηχανή μεγάλου κυβισμού σκοτώνεσαι πιο εύκολα; Έχουν μετρήσει τα εικονοστάσια των ατυχημάτων στα οποία έχουμε πανελλήνιο ρεκόρ; Έχουν επίγνωση ότι είμαστε γεμάτοι βρώμικες χωματερές και αμάζευτα σκουπίδια σ΄όλο το μήκος και πλάτος του Δήμου;
Από πού να πιάσεις και που να τελειώσεις. Έφεραν λύσεις για αυτά τα προβλήματα;
Αν τα συζήτησαν όλα αυτά και αν έχουν προσκομίσει κάποιες λύσεις να μας τις δημοσιεύσουν. Αν έχουν μάθει κάτι περισσότερο και ωφέλιμο να μας το πουν να χαρούμε κι εμείς.
Θα ήταν καλύτερα ίσως να προβληματιστούν και να ανασκουμπωθούν οι σύμβουλοι. Να κάνουν κάποιο ουσιαστικό έργο σε έναν τόπο που υποφέρει αντί να χαμογελούν χωρίς λόγο ποζάροντας χαρωπά στο φακό. Δεν είναι εποχές για χαμόγελα αλλά για σοβαρό προβληματισμό σε ένα τόπο που έχει λεηλατηθεί από την προδοσία και την ανικανότητα.